L U X O R / E G Y P T: Corniche

Luxor, een stad in beweging.

In 1981 ging ik voor het eerst naar Luxor. De stad heeft me nooit meer losgelaten. Ik ben er vele malen geweest. In 2014 voor het laatst.

Ik zag ook Cairo, Assoean, Beni Hassan, Sohag, Hurghada, Gizeh, Assioet, Dendera, Minya, Idfu,

Ik zag enorme veranderingen.

Ik toon hierbij de foto's die ik de jaren door gemaakt heb. Op Internet zal ik naar interessante informatie zoeken en hier plaatsen. Terwijl ik hier zo mee bezig ben kom ik de mooiste oude foto's tegen, die aantonen dat er de eeuwen door allerlei veranderingen hebben plaatsgevonden.

LUXOR

Luxor is een stad (430.000 inwoners) in het gouvernement Luxor, ongeveer in het midden van Egypte op de oostelijke oever van de Nijl.
Luxor is een toeristische plaats door de vele archeologische sites in de omgeving. Deze bezienswaardigheden dankt Luxor vooral aan het feit dat het vroeger onder de naam Thebe hoofdstad was van Opper-Egypte.

1 Oostelijke oever
2 Westelijke oever
3 Verkeer en vervoer

Oostelijke oever

Luxortempel. De zuidelijke tempel (Opet) ter ere van de god Amon (Amenemope).

Karnak. Deze tempel ligt 2,5 km ten noorden van de Luxortempel en ze waren vroeger via een dromos met elkaar verbonden.

Westelijke oever

Kolossen van Memnon. Twee enorme beelden van Amenhotep III.

Ramesseum. Tempel van Ramses II.

Medinet Haboe met de Tempel van Ramses III en de Tempel van Amon.

In Deir el-Bahri bevindt zich de tempel van Hatsjepsoet.

Vallei der Koningen. De "begraafplaats" van farao's uit het Nieuwe Rijk. Momenteel zijn er 63 graftombes geïdentificeerd.
Vallei der Koninginnen. In deze vallei liggen de graven van koninginnen, kinderen en edelen.

Deir el-Medina Opgraving van een nederzetting van kunstenaars en arbeiders die aan de tombes in de Vallei der Koningen gewerkt hebben.

Verkeer en vervoer

Het is de plaats waar vele cruises op de Nijl vertrekken en aankomen.

Bovendien heeft Luxor een internationaal vliegveld, Luxor International Airport, en een station met treinen naar Caïro en Aswan.

KARNAK

Karnak (Arabisch: الكرنك, Al Karnak: 'versterkt dorp') is een dorp in Egypte.

Het ligt bij aan de oostoever van de rivier de Nijl en 2,5 km ten noorden van Luxor. Toeristen beschouwen Karnak en Luxor als identiek, omdat de twee in dezelfde agglomeratie staan.

Karnak bestaat uit een klein dorp bij het grootste tempelcomplex dat de farao's ooit hebben gebouwd. Men associeert de naam Karnak meer met de tempels dan met het dorp; de tempels zijn tweemaal zo groot.

De Tempels van Karnak zijn één groot museum en het grootste religieuze bouwwerk in de wereld. Het complex is toeristische trekpleister nummer twee in de meest bezochte plaats in Egypte, nummer één zijn de piramiden van Gizeh. De grote tempels kunnen worden onderverdeeld in vier hoofdgebouwen, waarbij er nog kleine heiligdommen zijn en vele rijen met sfinxen. Waarbij slechts één toegankelijk is voor het publiek, het is gelijk het grootste en het hart van de tempel. De bezoekers krijgen zo het idee dat Karnak alleen het gebied van Amon-re was, terwijl er ook andere goden vereerd werden.

Karnak onderscheidt zich van andere tempels omdat er zolang door in de naam van farao's is gebouwd. Er werd mee begonnen in het Middenrijk, ongeveer 1600 voor Chr. en aan het hele project hebben 30 farao's meegedaan. Veel van de functies van de gebouwen zijn niet meer te vinden in Egypte en dus uniek. Maar voor de grootte en het aantal gebouwen is overweldigend.

1 Tempelcomplex

1.1 Tempelcomplex van Amon-re

1.2 Tempelcomplex van Moet

2 Zie ook

3 Bronnen, noten en/of referenties

Tempelcomplex

De grote zuilenzaal of hypostyle zaal

Vallei der Koningen

De Vallei der Koningen (Arabisch:وادي الملوك of Wadi el-Muluk) in Opper-Egypte nabij de historische stad Thebe (nu: Luxor) is de collectieve begraafplaats van farao's uit het Nieuwe Rijk.
1 Geschiedenis
2 Heden
3 Graven
4 Zie ook
5 Externe link

Geschiedenis

Van oudsher was deze vallei erg belangrijk in mythologisch opzicht. Er werd veel gebouwd, er zijn tempel(s) aangetroffen uit de Vroege tijd, het Oude Rijk en het Middenrijk. Maar de echte bouwactiviteiten begonnen in het Nieuwe Rijk. Hier werden tombes voor de farao's aangelegd.

Het bekendste graf is dat van Toetanchamon, ontdekt door Howard Carter. Sommige graven werden al in de oudheid geplunderd en lagen in de rest van de geschiedenis open voor het publiek, zoals dat van Seti I, daar is ook veel graffiti gevonden. Ten zuiden van de Vallei der Koningen bevinden zich het arbeidersdorpje Deir el-Medina waar de arbeiders woonden die de koningsgraven aanlegden en de Vallei der Koninginnen.

In het midden van het nieuwe rijk werden ook diverse privé-graven aangelegd door de adel. In het late nieuwe rijk begon men te plunderen in de vallei die minder werd bewaakt. Omdat de farao's zo weldadig werden begraven was de verleiding voor de armere bevolking groot om te gaan plunderen. Daarom werden door de hogepriesters in het begin van de derde tussenperiode de sarcofagen verzameld en meegenomen naar een verborgen plek (cachette). Tijdens de late tijd is er zelfs een rechtszaak geweest omdat men had gemerkt dat iemand had geplunderd, althans dit is gebleken uit een papyrus.
De keuze om de graven van de farao's op deze desolate plek te herbergen is geboren uit de pure noodzaak om de graven te kunnen beschermen tegen grafrovers. De graven op zich zijn gemakkelijk te verbergen in deze vallei, doch bleek het idee om deze natuurlijke camouflage te gebruiken in de meeste gevallen niet erg effectief.

Heden

De vallei bestaat uit twee delen, een oostelijke helft en een westelijke helft. De westelijke helft is de plek waar toeristen de graven van de farao's uit het Nieuwe Rijk kunnen bezoeken, het oostelijke gedeelte is op een enkele kleine tombe na alleen toegankelijk voor wetenschappers. Er wordt vermoed dat er op deze plek nog een aantal graven die nog niet zijn gevonden bevinden.

Momenteel (2006) zijn er 63 tombes geïdentificeerd en een groot deel daarvan is ook daadwerkelijk te bezoeken. Er zijn steeds 10 tombes opengesteld voor het publiek. Na een periode van zes jaar worden deze gesloten, en worden er 10 andere tombes opengesteld.

In februari 2006 werd in de oostelijke helft van de Vallei der Koningen een nieuw graf ontdekt, graf DK 63.

Graven

De tombes van de vallei zijn, ondanks het feit dat zij in verschillende tijden zijn gebouwd, meestal gemaakt volgens een vast patroon. Eerst een schacht die naar een schatkamer leidde waar verschillende objecten zoals juwelen, meubilair en rijtuigen stonden die de dode nodig zou kunnen hebben. Hierna stond er in een centrale ruimte de sarcofaag, waarin de dode was bijgezet

de Luit/ al ud

De luit is een van oorsprong Arabisch snaarinstrument dat in Europa in de late middeleeuwen, de renaissanse en barok een grote populariteit genoot. De voorloper van de luit werd al in de Oud-Egyptische muziek gebruikt. De naam van het instrument is afgeleid van het Arabische "al ud", wat het hout of het stokje betekent. De benamingen in vrijwel alle Europese talen zijn afgeleid van deze oorspronkelijke benaming (it. liuto, fr. luth, en. lute, sp. laud, pl. lutnia, hong. lant, du. Laute). Het instrument is in Europa verspreid via de Moren op het Iberisch Schiereiland en door deelnemers aan de verschillende kruistochten.

Winter Palace

Winter Palace built in 1886 on the Nile banks in a tropical garden is a magical experience of history luxury that hosted royalties and celebrities throughout the years. Winter Palace offers the mythical atmosphere with the modern decor comfort of a 5 star hotel It is located in the city center just minutes from Luxor Temple and the Luxor International airport.

Address : Corniche el Nile street
LUXOR
Tel : (+20)95/2380425
Fax : (+20)95/2374087
E-mail : H1661@sofitel.com
Number of rooms : 92

Winter Palace
speelt een rol in Agatha Christy' s boek
" Moord op de Nijl ".

Toetanchamon

Toetanchamon, wat zoveel betekent als: "Levend evenbeeld van Amon". Zijn troonnaam Nebcheperoere betekent: "Heer van de manifestaties van Ra".

Biografie

Lange tijd werd gedacht dat Nefertiti zijn moeder was, maar men is er tegenwoordig van overtuigd dat Toetanchamon een zoon was van Achnaton en één van zijn bijvrouwen (vermoedelijk Kiya).
Toetanchamon was geen opvallende farao.
Zijn beroemdheid is vooral te danken aan het zeldzame feit dat zijn graf, toen het in 1922 door Howard Carter werd gevonden, vrijwel ongeschonden bleek te zijn. Het voor een farao kleine graf bevatte meer dan 3500 kunstvoorwerpen.

Toetanchamon was gehuwd met Anchesenamon en was de opvolger van Achnaton, hoewel er tussen hen beiden waarschijnlijk nog een farao Smenchkare geregeerd heeft.

Hij was slechts negen jaar oud toen hij farao werd en ook nog erg jong toen hij stierf (19 jaar oud).

Hij groeide op in de stad Amarna.

Aanvankelijk was zijn naam niet Toetanchamon maar Toetanchaton, naar de Egyptische god Aton, een zonnegod die werd aanbeden nadat Achnaton een drastische wijziging in de godsdienst van het Egyptische rijk had doorgevoerd door een vorm van monotheïsme/monolatrie in te voeren.

Onder de regering van Toetanchamon keerde Egypte terug naar de traditionele religie; de verering van alle oude goden, vooral die van de oppergod Amon, werd in ere hersteld en Toetanchaton nam de naam Toetanchamon aan.

Veel rond zijn korte regeringsperiode is nog steeds een raadsel. Het is niet helemaal duidelijk waarom hij zo jong gestorven is. Op basis van tweedimensionale röntgenopnamen suggereerde een Brits team in de jaren zestig een schedelbreuk, wat de hypothese zou staven dat Toetanchamon was vermoord door een klap op het achterhoofd. Latere onderzoeken spreken dit weer tegen. Het is wel duidelijk dat er in zijn tijd grote spanningen waren in Egypte, nadat het religieuze beleid van zijn voorganger Achnaton tot een grote chaos geleid had. Bovendien waren er oorlogen, onder andere met de Nubiërs en de Hittieten. Een paleisrevolutie viel ook niet uit te sluiten.

Een schouwing van Toetanchamons skelet heeft uitgewezen dat hij 19 was toen hij stierf en ongeveer 1,68 m lang. Er zat 1 cm verschil tussen de lengte van zijn benen en hij had een ietwat scheve ruggengraat.

Hij stierf mogelijk aan een ontsteking in zijn knie, veroorzaakt door een breuk. De breuk zou veroorzaakt kunnen zijn door een val van een strijdwagen, waarschijnlijk gedurende een jachtpartij, een geliefde bezigheid van de jonge farao.

De opvolgers

Toetanchamon werd opgevolgd door de veel oudere hogepriester Ay, een aangetrouwd lid van de koninklijke familie.

Volgens de onderzoekers die de moordhypothese ondersteunden was hij mogelijk ook zijn moordenaar toen de jonge prins meer zijn eigen wil begon door te drijven. Ays regering duurde maar vier jaar en de farao na hem (generaal Horemheb) verwijderde de namen van Achnaton, Smenchkare, Toetanchamon en Ay uit de annalen en koningslijsten van het land om ze zo aan de vergetelheid prijs te geven.

Toch verstoorde Horemheb Toetanchamons graf niet, wat er mogelijk op wijst dat hij wel respect voor de jonge koning had.

Een ongeschonden koningsgraf

Howard Carter en de sarcofaag van Toetanchamon

Het graf van Toetanchamon is graf DK 62 in het Dal der koningen.

De ironie wil dat dit het enige koningsgraf is dat vrijwel ongeschonden is gevonden.
Dit komt doordat het tijdens de bouw van het graf voor Ramses VI uitgegraven zand op de ingang van het graf van Toetanchamon werd gegooid. Zo bleef deze toegang ongeschonden, tot het graf in 1922 door Howard Carter en zijn mensen, gesponsord door Lord Carnarvon, werd ontdekt.

Het graf maakt ondanks de pracht en praal een tamelijk haastig bijeengeraapte, en voor een farao bijna armoedige indruk. Het was waarschijnlijk voor iemand anders bedoeld; voor een hogere officier, of een vrouwelijk lid van de faraofamilie.

Naar de wens van Howard Carter werd de mummie na grondig onderzoek weer teruggelegd in de sarcofaag van zijn eigen graf. De schat die in Toetanchamons graf gevonden werd is inmiddels wereldberoemd en grotendeels te bezichtigen in het Egyptisch Museum in Caïro.

Hatsjepsoet

Hatsjepsoet besloot om in het zevende jaar van haar regering te beginnen aan een reusachtig bouwwerk. Ze liet het bouwen op de heilige plek Bahari en de tempel stond in het verlengde van de Tempel van Amon in Karnak. Ook stond de tempel niet ver van haar graf (Graf DK 20) dat aan de andere zijde van de berg lag. Voor de bouw van de dodentempel vertrouwde ze op de kunde van haar raadgever Senenmoet, die zijn eigen graf onder het eerste terras liet bouwen. Een andere belangrijke bouwheer was Geoet die de leider was van de werkzaamheden. De bouw van dit indrukwekkende monument duurde slechts 15 jaar en was dus afgewerkt in het 22e jaar van haar regering.

Hatsjepsoet herstelde de internationale handelsbetrekkingen die verloren waren gegaan in de strijd tegen de Hyksos. Ze bereidde zich voor en gaf opdracht voor een handelsexpeditie naar het land Poent, waarschijnlijk Zuid-Soedan of Eritrea. De expeditie bestond uit vijf boten, elke zeventig meter lang, met aantal zeilen, elk schip behuisde 210 man en in elk boot zaten goederen om te ruilen. Een van die goederen was mirre, het favoriete parfum van de farao. De missie keerde terug met vijf boten met diverse waren waaronder 30 levende bomen en hun wortels, dit was de eerste keer dat beschreven is dat (vreemde) bomen werden vervoerd om te herplanten. Ze liet de bomen planten rondom haar dodentempel in Deir el-Bahri.

Nefertari

Nefertari (Nefertari Merenmoet) (ca. 1300-1250 v.Chr.) was de vrouw van farao Ramses II.

Haar volledige naam is Nefertari Merenmoet.
Deze toevoeging betekent geliefd door Moet. Ze trouwde op dertienjarige leeftijd met de toen vijftienjarige Ramses, nog voordat hij de troon besteeg. Ze bleef zijn favoriete vrouw en een belangrijk raadgeefster tijdens zijn lange regeerperiode. Mede daarom wordt zij in Aboe Simbel even groot als haar man afgebeeld.

Toch heeft niet een van haar kinderen (ze had waarschijnlijk vier zonen en twee dochters), maar Merenptah, de zoon van Ramses' tweede vrouw Isisnofret, Ramses opgevolgd. Na haar dood werd Isisnofret Ramses' belangrijkste vrouw.

Haar graftombe is gevonden in de Vallei der Koninginnen en is ontdekt door Ernesto Schiaperlli in 1904. In de jaren '80 werd het graf volledig gerestaureerd en het wordt gezien als het mooiste graf van de Vallei der Koninginnen. Het bezoek aan de tombe is onderworpen aan zeer strenge regels. Zo mogen er een maximaal aantal mensen per dag naar binnen en mogen er maar een beperkt aantal tegelijk binnen zijn. Ook moet er pauze zijn tussen de groepen, zodat het condens kan worden afgevoerd.

The Moulid of Abu el Haggag based on Opet festivities.

The Moulid of Abu el Haggag is an annual event in Luxor and probably the highlight of its festival calendar as it is celebrated by all Luxor residents regardless of their faith or their age. This particular moulid is a fantastic way of linking the past and the present.

Youseff el Haggag (known as Abu el Haggag) was an Islamic cleric who was born in Damascus in the mid twelfth century. He later moved to Mecca before eventually settling in Luxor where he is revered as Luxor’s patron Sheikh. The oldest mosque in Luxor, which is inside Luxor Temple, bears his name and marks his final resting place.

The moulid lasts two days it takes place annually in the month of Shaaban two weeks before the start of Ramadan and its date is moveable as Ramadan moves forward twelve days each year.

Although the festival bears the name of an Islamic Sheikh its roots are based in the Opet fertility ceremonies of Egypt’s distant past and it is probably as colourful now as it was then.

During the festival there is horse racing, traditional music and dancing with sticks, and an exuberant parade through the streets which represents the journey priests made to bring the celestial barques of Amun, Mut and Khonsu annually from Karnak Temple to Luxor Temple.

Three thousand years ago the barques were ferried along the canal which joined the two temples but later, when the canal silted up, they were carried along the Avenue of Sphinxes part of which is now in the process of restoration (2008). It is also interpreted as a spiritual journey.

Many of the floats of the present day parade are of a boat shape to represent the ancient barques but now instead of carrying the image of a god, the boats are crewed by excited adults and children to the sound of booming music and loud cheers. Camels are dressed in their finest rigging and join the floats. The parade starts at Luxor Temple and winds its way through Luxor’s main streets where crowds gather to watch and join in the fun. People come into town from the outlying villages on both sides of the river and the crowds start gathering early in the morning so that the best viewing places can be found: many bring food with them so that the whole family can enjoy the entire day of festivities.

Deir el Medina

Deir el-Medina of Deir el-Medineh was een nederzetting in het Oude Egypte die zich vlakbij de Vallei der Koningen bevond. Ze lag tussen het Ramesseum en Medinet Haboe en is ontstaan onder Tutmoses I, maar de oude Egyptenaren beschouwen Amenhotep I als stichter. Er bevond zich een oude tempel voor Hathor. De oudegyptische naam van het dorp was Set-Maät-her-Imenty-Waset, wat zich vertalen laat als 'de plaats van de Maät (waarachtigheid of 'kosmische orde') ten westen van Waset (Thebe)'.

Het dorp

Het blootleggen gebeurde onder leiding van Franse archeologen. Het dorp is een archeologische schat om het dagelijkse leven te onderzoeken, maar toch moet er rekening mee worden gehouden dat het geen doorsnee-dorp was. De meeste dorpen leefden immers van landbouw, maar in Deir el-Medina woonden kunstenaars en arbeiders die verantwoordelijk waren voor de rotsgraven in de Vallei der Koningen, de Vallei der Koninginnen en de graven van edelen.

De vizier en de farao hadden rechtstreeks zeggenschap over het dorp. Er waren ongeveer zeventig huizen die alle hetzelfde patroon hadden. Ze bestonden uit vier ruimtes: twee slaapruimtes, één leefruimte en één magazijn, maar daarnaast was er een trap die naar het dak leidde, waar men ook kon vertoeven. Ook hadden ze vaak een kelder. De huizen van mensen hoger in rang waren ruimer en hadden meer kamers.

Niet ver van het dorp ligt tegen de heuvel de begraafplaats van de bewoners. De graven zijn vaak prachtig gemaakt en leren ons heel wat over hun levenswijze. Dat is bijzonder omdat het dagelijks leven nooit afgebeeld wordt in (koninklijke) graven.

De gemeenschap woonde afgesloten van de rest van de buitenwereld. Voedsel en water kregen ze aangeleverd vanuit Thebe. Dagelijks werd via een karavaan ezeltjes water uit de Nijl aangevoerd. De arbeiders waren verdeeld in twee groepen die het symbool waren voor de beiden zijden van een schip (stuurboord en bakboord). Een bouwmeester stond aan het hoofd van een groep arbeiders. De volgende beroepen waren vertegenwoordigd in een groep: beeldhouwers, schilders, tekenaars en houtbewerkers. Meestal kregen zij aan het begin van de regeerperiode van een nieuwe farao rechtstreeks opdracht om aan zijn eeuwige woning te beginnen. In de loop van de jaren werd het graf, dat uit verschillende gangenstelsels en kamers kon bestaan, klaar gemaakt en door de bouwmeester verzegeld. Als de farao kwam te overlijden, ging de mummificatieperiode in. Die duurde 70 dagen. In die periode moest het graf helemaal klaargemaakt worden voor de begrafenis. Het stoffelijk overschot kwam dan in Thebe aan en werd over land naar de Vallei der Koningen gebracht.

In Deir el-Medina werd in het Nieuwe Rijk Hathors cultus erg populair. Zij werd er o.a. vereerd in haar vorm als Mertseger, de slangengodin.

Er zijn nog restanten van de originele tempel die later ommuurd werd en een tijd als christelijke kerk dienst deed.

Het dorp werd bijna het hele Nieuwe Rijk gebruikt met als uitzondering de regering van Echnaton, toen de graven in Achetaton werden gemaakt.

L U X O R / E G Y P T

donderdag 27 mei 2010

Corniche

Geen opmerkingen:

Een reactie posten